تجلیل و تکریم از پیشکسوتان رسم ارزنده ای است که برخی در جامعه به آن توجه دارند، مدتی است که ارگان ها و سازمان های مختلف به این مقوله توجه جدی تری مبذول داشته اند . ، کاری ارزنده که ما در کشور در همه زمینه ها به آن نیاز داریم . اچند روز پیش نیز اینطور که در خبرها مشخص بود ، قهرمانان و مدال آوران و افتخارآفرینان پیشکسوت در رشته های مختلف ورزشی همراه با خانواده هایشان در همایشی مورد تجلیل قرار گرفتند .خدا را شکر که بسیاری از این بزرگان به لحاظ معیشتی زندگی مناسبی دارند و نیاز مادی ندارند ، برخی مقیم خارج از کشور هستند ، از سال ها پیش به دلایل مختلف مهاجرت کرده و در رفت و آمد هستند و سایرین در داخل کشور آبرومندانه زندگی میکنند . البته تعدادی از پیشکسوتان حوزه های ورزشی نیز حال و روز خوبی ندارند و نیاز است که سازمان های ذیربط به احوللات این قشر آبرومند و صاحب یاد و نام در جامعه توجه کنند . بالاخره هر حوزه تخصصی نهادی متولی دارد که می بایست به این موضوع توجه کند .بسیاری از قهرمانان نسل قبل در ازای فعالیت های خود حقوق و پاداشی دریافت نکرده اند ، گذران زندگی را از راه و با شغل دیگری انجام داده اند و اینک در کهنسالی راهی جز توجه مسولان حکومت و نهادهای ذیربط به این قشر وجود ندارد .
البته آنچه که بیش از هر چیز برای همین افراد صاحب نام در همه حوزه ها اهمیت دارد، احترام ، قدری دانی و یادآوری گذشته افتخار آفرین آنان است ، گذشته ای که بخش مهمی از عمر این افراد را و نیز توان و انرژی و در کل زندگی آنان را تشکیل داده است.
وظیفه همه ما است که پیشکسوتان حوزه های علمی ،آموزشی ، فنی و تخصصی و همه افرادی که در شغل ، مسولیت و حرفه خود صادقانه برای این ملت و مملکت کار و تلاش کرده اند را گرامی بداریم . برای هر انسان پا به سن گذاشته ، تجربه دیده و زحمت کشیده ، تشکر و قدر دانی و پاسداشت از تلاش های او بزرگترین پاداش است ، برای خود شخص ، همچنین خانواده و دوستان نزدیکش ، این یادآوری ها و پاس داشت ها جوانان حاضر در عرصه های مختلف نیز بیش از پیش برای تلاش موثرتر تشویق و ترغیب میکند .
این روزها شاهد برخی کشمکش ها ، موضع گیری ها و رفتارهای متفاوت از جانب همسایگان ایران بوده ایم که بسیار جای تامل دارد و برای سیاستمداران و تصمیم سازان و تصمیم گیران در نظام سیاسی کشور نیاز به تعمق و ژرف نگری بیشتری دارد .
بارها از این و آن به ویژه مردم کوچه و بازار شنیده ایم که سیاست پدر و مادر ندارد ، تفاهم ها ، توافق ها ، پیمان ها ، همه میتواند با کوچکترین اقدام یک طرف یا حرکت طرفین نادیده گرفته شود . از جمله نکات مورد اشاره که به ویژه پس از پرتاب و اصابت موشک به اهداف انتخاب شده در کردستان عراق ، منطقه ای در سوریه و نیز ناحیه مرزی پاکستان توسط سپاه پاسداران و در پاسخ به اقدامات تروریستی در کرمان و پاسگاههای مرزی راسک ، سراوان و دیگر مناطق سیستان بلوچستان و شهادت تعداد زیادی ازمردم و برخی از نظامیان ایرانی صورت گرفت، اقدامات ، تحولات و مواضع زیر قابل توجه است .
-- نامه و شکایت بردن دولت عراق به سازمان ملل به ویژه شورای امنیت سازمان ملل
دولت عراق به گونه ای برخورد کرده که گویا بعد از این قضیه که آنهم مسبوق به سابقه بوده اصولا آنچه فی مابین دو کشور بوده ، نه دوستی و صمیمیت بلکه یک کینه قدیمی بوده ، اینک نخست وزیر عراق میخواهد آن را نبش قبر کند !
-- موضع نخست وزیر عراق که گفته ایران یا نمیخواهد یا نمیتواند به اسراییل حمله کند به کردستان عراق حمله میکند .!؟
انگار نخست وزیر عراق کلیه بحث ها ، جلسات ، رفت و آمدها و اتمام حجت های مکرر از جانب ایران برای جلوگیری از نفوظ و رخنه عوامل مرتبط با اسراییل به ایران برای خرابکاری و عملیات نا امن ساز ، فرامش کرده است یا خود را به فراموشی میزند ؟
-- اتحادیه عرب ضمن محکوم کردن ایران درخواست تشکیل جلسه اضطراری داده که بیشتر محکوم کند . ظاهرا عرب ها با افتخار و غرور تمام از کیان قریب ۲۵ هزار شهید عرب فلسطینی و جراحت و معلولیت ده ها هزار انسان بیگناه به ویژه کودگان مظلوم و زنان بی پناه دفاع کرده و پاسخ سختی به رژیم کودک کش و سرکش اسراییل داده اند و مانده تنبه و تذکر به ایران ؟!
-- در مورد پاکستان در برابر دست درازی گروهک های تجزیه طلب و ضد ایران و اعتراضات مکرر ایران به پاکستان بابت بی عملی آن هادر برابر تعرضات و آدمکشی این گروهک ها و پناه دادن به تروریست ها ، دولت آن کشور جوری احساسی با قضیه برخورد کرده که انگار قبلا چنین اتفاقاتی رخ نمی داده و نیروهای ایرانی پاسخ نمیدادند ، تنها تفاوت کار برای ایران ، اعلامی بود که صورت گرفت، شاید بهتر بود اعلام رسمی نمی شد .صحبت هایی را از شهید سردار سلیمانی شنیدم که در سال ۱۳۹۷ و در برگزاری مراسم بزرگداشت شهدای بابل درمورد بدعهدی های پاکستان و بی عملی دولت این کشور نسبت به تحرکات و تجاوزات مکرر گروهک تروریستی جیش العدل تذکر میداد . به عبارتی سالهاست که این حرکات ایذایی با حمایت پاکستان و سرمایه گذاری عربستان در جریان است.
ناگفته نماند که دولت نیز به ویژه در قبال مقابله حکومت پاکستان و حمله ای که به منطقه مرزی کشورمان کرد و رسما هم آن را اعلام کرد عکس العمل رسمی و رسانه ای دقیق و در خوری از خود نشان نداد ،سکوت وزیر کشور در قبال سوال خبرنگار و موکول کردن به بعد،ضد و نقیض گویی ، اعلام اینکه کسی از مردم ما در حمله پاکستان به روستای مرزی کشته نشده و ، ، ، به عبارتی کوچک کردن تعرض کشور همسایه به خاک ما به عنوان پاسخ و مقابله با اقدامی که پس از سالها همراهی آنان با تروریست ها و بی مسولیتی شان در قبال عملیات تروریستی صورت گرفته بود، رفتاری مطلوب و هوشمندانه نبود .
تداوم تحریم های مختلف بر کشور سال هاست که ادامه دارد . در برخی از زمینه ها هرچه زمان بیشتری از تحریم میگذرد ، تبعات منفی آن بر زندگی روزمره مردم و حتی پرستیژ خارجی کشور نزد سایر کشورها بیشتر میشود. تحریم در حوزه هوانوردی و هواپیمایی سالهاست که به خوبی برای مردم ما محسوس بوده ، ولی هرچه این زمان بیشتر میشود با ناهنجاری های بیشتری در صنعت هواپیمایی ،کم شدن تعداد و کیفیت پروازها رخ میدهد . افراد متعددی را می شناسم که حاضر نیستند و می ترسند که سوار هواپیمای خطوط داخلی شوند ، سالهاست که صنعت هواپیمایی کشور نوسازی نشده است . تعداد صندلی ها هر روز کاهش یافته است ، به دلیل فرسودگی مشکلات فنی زیادی وجود دارد . تاخیرها زیاد است . پروازهای خارجی جز یکی ، دو خط و ایرلاین منطقه ای وجود ندارد . مقاصد پروازهای خطوط هواپیمایی داخلی کاملا محدود و انگشت شمار شده اند . بارها شاهد مشکلات پروازی برای مسافران، تاخیر ، باز گشت پرواز به ابتدا و مبدا پرواز بوده ایم . تعداد هواپیماهای دارای استاندارد پرواز خارجی و پذیرش فرودگاه های سایر کشورها بسیار معدود و انگشت شمارند ، تحریم ها مدت طولانی است که شامل بنزین در فرودگاه های مختلف خارجی نیز شده اند .
در کنار همه گرفتاری ها ، تحریم ها سبب ایجاد برخی ابداعات و تحرکات فنی و تولیدی برای خودکافی هم شده است،ولی این نسبت گندان بالا نیست ، ضمن اینکه امروزه تقریبا همه کشورها از جمله قدرت های بزرگ به ارتباط و مراوده با سایر کشورها برای واردت برخی مواد و نیز داشتن بازار برای فروش مصنوعات و تولیدات خود کاملا نیازمندند .
علاوه بر هزینه های فوق العاده وضعیت موجود در حوزه های اقتصادی و سود بردن برخی کاسبان داخلی تحریم از جیب ملت ایران ، تعدادی از کشورهای خارجی مرتبط نیز به مرور عادت کرده اند که از کشور ما بابت برخی همکاری ها حق حساب بگیرند . این وضعیت بیش از هرجنبه ای فشار بر مردم را بیشتر و پرستیژ خارجی کشور را نیز مخدوش می کند . البته داستان تحریم بسیار گسنرده تر از این هاست وآثار خود را در حوزه های مختلفی برجای گذاشته است ،از توقف برخی پله برقی های عابر پیاده که میگویند نیاز به قطعه وارداتی دارند . وسایل حمل و نقل عمومی ، اتوبوس ، مترو تا هزینه دارویی و سایر موارد . . .
امیدواریم دولت حاضر که در ابتدا قول های خوبی برای بهبود اوضاع با اولویت معیشت مردم داد و تا به حال موفقت قابل توجهی دراین مسیر حاصل نکرده است ، موفق شود در مابقی عمر خود به پیشرفت هایی در مسیر به کاهش فشار بر مردم و بهبود وضعیت کشور به ویژه در تعامل سایر کشورها ، نایل شود .