معمول دیپلماسی کشورهای مختلف این است که همواره امور پنهانی اعم از راموارد در حال اقدام ، پیگیری ،برنامه ریزی را تا لحظه به نتیجه رسیدن اعلام نمیکنند ، هروقت که زمانش رسیدبهره برداریها ی مستقیم و غیر مستقیم از تلاش های بلند مدت صورت گرفته آغاز میشود ، این مورد بسیار مهم حتی در زندگی شخصی افراد هم هست . گاهی به دلایلی چون تنگ نظری ها ، حسادت ها ، کارشکنی هاو خرابکاری های احتمالی، اشخاص در زندگی شخصی خود نیز تا زمانیکه به نتیجه قطعی در موضوع مورد نظر نرسیده اند ، از طرح و توضیح پیرامون آن خودداری میکنند تا مبادا با اعلام قبل از موعد هزینه هایی بر آن مترتب نشود .
در همین ارتباط ، گاهی با توجه و مطالعه بر رفتار برخی سیاستمداران یا کسانی که صاحب کرسی ، منبر ، تریبون و خلاصه امکانی برای صحبت ، سخنرانی ، بیان نظرات یا احتمالا گفتگو هستند ، بی توجهی عجیب و عمیقی از این بابت دیده میشود ، یکی در نماز جمعه ، دیگری در رسانه و برخی در محافل دوستانه ، غالبا با قصد خیر و از روی علاقه به کشور و برای امید و ارکردن مخاطب به قدرتمند بودن کشور ، طرحی را افشا میکنند یا پرده از حرکتی طراحی شده برای امتیازگرفتن از رقبا بر میدارند که همین اقدامات به ظاهر دوستانه باعث سوئ استفاده دشمن ،ناقص ماندن طرح یا منصرف شدن طرف همکاری به دلیل تحت فشار قرار گرفتن میشود . انگار حوصله و سعه صدر لازم برای شادی بعد از گل وجود ندارد و اغلب شادی ها قبل از گل صورت میگیرد شرایطی که درپی آن اصولا گلی زده نمیشود .
طی دو سال دیپلماسی ، پیگیری ها و رفت و برگشت های هیات های سیاسی دردولت سیزدهم برای تحقق برجام یا طرحی جایگزین ، بارها و بارها شخصیت های سیاسی یا چهره های سرشناس مرتبط و غیر مرتبط از مذاکرات گفته اند ،ازنزدیک شدن به توافق ، اقدامات پیش رو، آثار سازنده اقتصادی و سیاسی آن ها و طرف های مذاکره ( مستقیم یا غیر مستقیم ) به ویژه آمریکا اظهارات مذکور را به اشکال مختلف تکذیب کرده اند و با ژست بی نیازی در پی خنثی سازی آثار مثبت احتمالی این اظهارات برآمده اند .
برای جلب نظر مردم جز ملموس شدن آثار و تبعات سیاسی و اقتصادی فعالیت ها و اقدامات در زندگی مردم راه و جایگزینی وجود ندارد ، لذا توصیه و درخواست میشود که تریبون داران از شادی های مکرر و بی حاصل قبل از گلشان بکاهند و بر سعه صدر ، متانت و فروتنی و همراهی بیشتر با منافع ملی بپردازند .