آخرین قسمت سریال خانگی زخم کاری را با تاخیر و بعد از چند روز از زمان انتشاردیدم ، حتما بینندگان و تعقیب کنندگان سریال بلافاصله پس از اعلام اپلیکیشن فیلیمو این قسمت را یعنی آخرین قسمت از فصل چهارم را زودتردیده اند ، همچنین سایر قسمت های قبلی را ، این که کارگردان سریال قبل از این، فیلم و سریال های خوبی را تولید کرده است ، آقای محمد حسین مهدویان ساخته های قابل تحسین هم داشته است ، شکی نیست ، اما معلوم نیست چرا بعضا کارگردان ها و تهیه کنندگان محترم موفق در یکی دو کار و نام آشنا شدن برای مخاطب ، شروع می کنند به سری سازی و افزودن برخی مخلفات غیر لازم به کار یا عادی شدن و بی وزن شدن و از اهمیت افتادن سلایق و نیازهای مخاطبان در نظرشان ، متاسفانه سریال زخم کاری در سرتاسر قصه خود لبریز شده است از قتل ، جنایت ، دسیسه ، جاسوسی ، فریب ، خدعه ، نامردی ، عهدشکنی و در عین حال سادگی برخی از عناصر و فریب خودرن های پی در پی و . . . در نتیجه ساده انگاری بیش از حد مخاطب ، سازندگان سریال در هر پیچ و گیر داستان که می توانستد با تفکر بیشتر به قصه پردازی بهتر بپردازند ، راه حل را در ترور و حذف فیزیکی عناصر ذیربط دانسته اند و مثل کشتن یک پشه یا راحترا از آن باشلیک یا مسموم کردن طرف را از پیش پای قصه خود بر داشته اند و ادامه ماجرا . . . تا چند دقیقه بعد که نوبت حل گیرو گور دیگر قصه پرداز میشود و کشتن نفر بعدی و همینطور هر کجا نویسنده هوس کرد، یا برای تنوع ( !! ) لازم شد ترور بعدی یا زجر و شکنجه دیگر ،تمام و کمال به نمایش گذاشته می شود . واقعا با تکرار و به دفعات کشتن و زجر دادن و آه و ناله و شکنجه را به مخاطب خسته ، گرفتار و مشتاق دیدن برنامه هایی بهتر و متنوع تر از تلویزیون کشور چه هدفی و چه ثمراتی را قرار است در پی داشته باشند ، در ازای وقت و هزینه ای که مخاطب صرف دیدن این سریال کرده است ، چه چیزهایی حاصلش گردیده ، افزایش دانش ، بالا رفتن اطلاعات ، تفریح و سرگرمی ، آشنایی با نادانسته ها ، به سر کردن لحظاتی بدون دغدغه و با آرامش در اوقات فراغت و در کانون گرم خانواده و . . . ، ،
اینکه در پلاتفرم های ( سکوهای داخلی) تولید و نمایش فیلم و سریال تعداد زیاد و قابل توجهی با سرمایه گذاری و مشارکت خودو بدون هرگونه وابستگی به تولید و پخش برنامه های نمایشی برای سرگرمی و پر کردن اوقات فراغت مردم تلاش می کنند، امری بسیار شایسته است .
در هر حال در کنار تلویزیون و سینما که هر کدام چهارچوب های نظارتی خاص خود را دارند و به ویژه تلویزیون کشورمان که از بودجه عمومی استفاده می کند و هم ازابتدای شکل گیری و آغاز فعالیت ، از نوعی انحصار و تک تازی برخوردارر بوده است اینک مجموعه ای با سرمایه های مردمی و سلایقی متفاوت برنامه سازی می کننددر واقع ظزفیت بسیار وسیعی به ظرفیت های قبلی در داخل کشور افزوده شده است و همه این اقدامات در جهت ایجاد تنوع و تولید برای پوشش گسترده و فراگیری بیشتری از سلایق موجود در جامعه است و این ها همه سازنده و مبارک هستند ، اما در کنار این همه نکات مثبت چه برای مخاطبان که با تولیدات متنوع تر و رقابت های بیشتری را در عرضه تولیدات ، روبرو هستند و چه برای طیف های متنوع شغلی ، فنی ، هنری اعم از تصویر برداران ، تدوین گران و سایر عوامل فنی و نیز بازیگران ، نویسندگان و کارگردانان و سایر عوامل هنری شاهد جوشش و رونق خوبی در حوزه کاری و صنفی خود هستند بسیار میمون و مبارک است. لذا در مقابل این اقدامات و تحولات مثبت و سازنده ، انتظار این است که سازندگان ، تولید کنندگان و هنرمندان مشغول و شریک در حوزه های مورد اشاره ، به سادگی به ورطه آسان گیری و آسان پسندی و به قول مردم سری دوز و آب بستن به تولیدات نیافتند . در کنار تعداد قابل توجهی از سریال ها و فیلم های سینمایی با داستان ها و مضامین خوب ، تاریخی ،فرهنگی و اجتماعی ، در مواردی نیز در تولیدات مذکور توجه کافی به کیفیت لازم و استاندارد نشده است ، در مواردی اشکالات متعددی چه به لحاظ فنی و چه صحنه آرایی ، بازیگری و حتی تسلسل و مفاهیم داستان وارد است یا در آفرینش صحنه های درام ، راه افراط در پیش گرفته شده که چندان زیبنده فیلم سازی و فیلم سازان ما نیست ، در نوبت دیگر ،برخی از موارد سهل انگاری یا اشکالات کاملا علنی در تولیدات پیش گفته مورد توجه قرار میدهیم .
ترکیب و میزان آرای بسیار کم هرکدام از نمایندگانی که به مجلس شورای اسلامی راه یافته اند و نوع ادبیات ، خواست ها و دلمشولی های غالب نمایندگان آنچنان که از مواضع و بیاناتشان برداشت می شود به جز اقلیتی از آنان نه تنها مجلس را در راس امور ننشانده بلکه فضای کلی آن مایه تاسف است . البته مشخص است که معمولا حاصل مشارکت های کم ، انتخاب نخبگان نیست و این وضعیت در حال حاضر دامنگیر مجلس شده است . گاهی عبارات و ادبیاتی از برخی از نمایندگان مخابره و منعکس میشود که شان و تراز گوینده و به تبع آن مجلس را نزد مخاطب به شدت تنزل میدهد به نحوی که مایه افتخار که نمیشوند ،گاه حضورشان د ر اجتماعات جمع اندک ، غیرقانونی و بیان خواست ها و شعارهایشان مایه خجالت هم می شود ، قرار بود نماینده عصاره فضایل کشور باشد. !!
نگاهی به ترکیب نمایندگان برخی از کمیسیون های تخصصی مجلس و بی ربط بودن تحصیلات و زمینه های کاری و نداشتن تجربیات تعداد زیادی از نمایندگان نشان میدهدوضع موجودبه هیج وجه کارشناسی و تخصصی نیست ، طبعا این ساختار نمی تواند معجزه گر باشد ، شان قانونگذاری مجلس که اولین و مهمترین وظیفه و مسولیت آن است ، با ارایه طرح های سازنده ، بررسی های کارشناسانه و با اشراف لازم به وضعیت جاری و نیازهای کشور و در نهایت تصویب قانون های قابل اجرا و نافذ ، محفوظ و سازنده می ماند ، در این صورت ، شان نظارت نیز با زبان و ادبیات مناسب و کارشناسی می تواند قابل اهمیت و برای پیشرفت کارها و اقبال و اطمینان مردم قابل باور و اعتماد باشد .