چند ماهی که از آغاز ریاست جمهوری آقای پزشکیان می گذرد ، همه کسانی که می بایست سخنان و گزارش های متعدد ، پیرامون وجود ناترازی ها ، تقریبا در همه حوزه های مربوط به انرژی و نیازهای اساسی و زیر بنایی و نیز شعارها و هدف ها و راه کارها در کنار ضرورت بسیار مهم وفاق و انسجام ملی بشنود شنیدند ، لذا برخی کارهای نمادین نیز همانند شروع نهضت مدرسه سازی در سفر اخیر رییس جمهور به خوزستان می تواند ارزشمند باشد ، مشروط به اینکه تکرار نشود ، مشابه این اقدامات نمادین بارها توسط دولت های قبلی به نمایش درآمده و چندان بازدهی نداشته و مردم سابقه خوبی از آن ها ندارند. اکنون تا دیر نشده ، شخص رییس جمهور و اعضای هیات دولت می بایست بطور جدی دست به اقدامات عملی در حوزه های مختلف بزنند، به کار گیری و مشارکت مدیران و دست اندرکاران اجرایی از قومیت های مختلف ، گماردن تعداد بیشتری از بانوان در مناصب مهم ، نسبت به دولت های قبلی و رفع برخی محدودیت ها در فضای مجازی و . . .از نمونه کارهای قابل توجه و مردم پسنددولت حاضر بوده است که مورد توجه و دلگرمی بخش کثیری از مردم کشورمان قرار گرفته است .
اینک جامعه خواهان توسعه و تداوم این راه است ، همچنین گشایش های بیشتر در اموری که تغییر و تحول در آن ها برای دولت و رییس جمهور ممکن است ، در عین حال اقدامات زمان بر و هماهنگی های ملی برای کارهای بزرگ ، توسعه روابط با کشورهای مختلف جهان ، کنترل تورم ، گشایش های اقتصادی ، رفع بیکاری و . . از این اقدامات زیر بنایی می بایست با آغاز ،نشانه های مثبت آن ها را مردم در زندگی روزمره خود لمس کنند ، می شود ادعا کرد که مردم خود صورت مساله مشکلات را نه تنها میدانند که در زندگی روزمره خود با آن ها درگیرند و با هر اقدام مثبت و سازنده ای در مسیر بهبود شرایط دلگرم تر همه گونه حمایت و همراهی میکنند ، مشروط بر اینکه تعللی صورت نگیرد و از تکرار و واگویی مصیبت ها و گرفتاری ها به جازی حرکت و اقدام های عملی پرهیز شود ، جامعه تحمل قول و وعده های مبهم ، مشروط و طولانی ندارد.
با روی کارامدن مجدددونالد ترامپ به عنوان چهل و هفتمین رییس جمهور آمریکا ،دوباره اظهارات جوروا جور و بحث هاب متنوع در مورد مذاکره با امریکا اوج گرفته است . در این میان برخی از نمایندگان ، شخصیت های سیاسی و رسانه ها قبل از این ایام و به ویژه با اعلام پیروزی ترامپ در انتخابات، بیش از پیش بر طبل مخالفت با هرگونه مذاکره ای کوبیدند و این شیوه کارشان ادامه دارد . عجیب است که این عده فقط یاد گرفته اند که نقش به اصطلاح مستر نو (نه ) را بازی کنند بدون اینکه هیچگونه روش سازنده جایگزینی را پیشنهاد کنند ، اصولا چنین تفکری سالهاست که در کشور ما در برابر با هرگونه تغییری قبل از بررسی همه جانبه هزینه ، فایده آن اعلام مخالفت می کند ، طرفداران این تفکر علاوه بر اعلام پر هیاهوی مخالفت خود اصرار دارند که این نظر را نظر اکثریت مردم هم معرفی کنند. از جمله صدا و سیما با برخی کارشناسانی که دعوت می کند ، چنین نظری را الغا میکند ، علاوه بر این به تعبیر خود نظر سنجی هم می گذارد و نتیجه را مخالفت اکثریت مخاطبان برنامه با گفتگو و مذاکره با آمریکا اعلام می کند ، در اینجا چندین سوال از مسولان و برنامه سازان یاد شده وجود دارد که خوب است عوامل دست اندکار تلویزیون به آن ها پاسخ دهند ، اینکه بطور کلی مخاطبان سیما بطورکلی چند درصد از جمعیت کشور را تشکیل میدهد ، از آن میان میانگین مخاطبان شبکه یا شبکه های ذیربط در نظر سنجی های چه میزان هستند،چه تعدادی برنامه را دیده یا می بیند و از آن میزان چند درصد موافق یا مخالفند ، کدام شیوه علمی بر این روش نظر سنجی حاکم بوده ، کدام کارشناسان مستقل مشاور یا ناظر صحت این روش بوده اند. اگر به باور شما نظر اکثریت مردم بر مخالفت با مذاکره است ، در این صورت نباید جای نگرانی برای این طیف مسولان و صاحبن نظران وجود داشته باشد ،لذا با کمال اطمینان رسانه ها و شخصیت های همسو اجازه یک نظر سنجی یا سنجش آرای عمومی مردم را به مسولان دولتی بدهند . چرا به محض صحبت یا پیشنهاد نظر سنجی یا مراجعه به آرای عمومی طیف و تفکر مذکور به شدت با آن مخالفت و در عمل مقابله میکند
خوب است مخالفان مذاکره دستاورد های این شیوه کاری یعنی مذاکره نکردن دستاوردهای سیاسی ، اقتصادی آن و فوایدی که تا بحال از جمله طی سه سال ریاست مرحوم رییسی عاید کشور شده است ، بر شمرند .
اقای کوچک زاده نماینده مجلس که طبق نظر و محاسبه تعدادی از کارشناسان نمایندگی ده درصد از مردم تهران را هم ندارد ، تعابیری بسیار غیر معمول و با عرض معذرت بی ادبانه ای راجع به ایرانیان خارج از کشورو برخی از دولتمردان به کار برد ، در شرایطی که یک نماینده دلسوز ، فهیم و کارآمد نهایت تلاش خود را به کار میگیرد تا از هموطنی در دور دست ها آن هم در شرایط آسیب دیدگی ، آن هم کشورهای دیگر ، غربت و بطور کلی هر نقطه جهان حمایت کند، آیا حرمت شکنی و به کاربردن تعبیر پفیوز برای هموطنانی در خارج از کشور یا بر دهان این و آن کوبیدن واقعا زیبنده یک نماینده است ؟ کافی است از فرد یا افرادی که شنونده و مطلع از ماجرا نیستند بدون زمینه قبلی نظرشان در مورد متن و محتوای کلام و عبارات به کار رفته ، پرسیده شود ، بسیار بعید است که کسی این جملات را حاصل کلمات و تفکرات یک نماینده یا هر انسان متفکر و مبادی آداب بداند .
به راستی چرا مجلس ما به این جا رسیده ؟ آیا دلیلش غیر از این است که زمینه و شور و شوق کافی در برگزاری انتخابات و انتخاب اصلح بین جمعیت فراوان اهل نظر صورت نمیگیرد ؟
آیا مدیریت مجلس . اعضای هیات رییسه و سایر نماییندگان فکر نمی کنند چنین سخنان و برخوردهایی ، مجلس را از همین جایگاه و اعتبار موجود هم می اندازد و برای آینده پیش رو بدتر هم خواهد شد؟ ، مگر اینکه خود مجلسیان فکری برای نوع تعامل و ترمیم و تصحیح ارتباط همه نمایندگان با جامعه و مجموعه ایرانیان داشته باشند .
در هیچ تفکر و جریان سیاسی و حزبی بد دهنی و توهین به دیگران و با عصبانیت به این و آن پریدن و مهار سخن را از دست دادن شایسته و مقبول نیست ، چه برسد به ما که قرار بوده اخلاق مدار و به قول برخی ها الگو هم باشیم .!!؟